bir damladan; ulaþtýk bir bedene
anne karnýnda; ruh üflendi bizlere
MEVLA’nýn takdiriyle...
doðmadan yazýldý kaderimiz
sorgusuz sualsiz dünyada; kendince hallerimiz
beþeriz; günah iþler ALLAH’tan af dileriz...
topraktan; geldik
tohumduk; fidan olduk
yaprak olup; yeþillendik
tomurcuktuk; çiçek olduk
olgunlaþtýk meyveye dönüþtük
düþtük sarardýk solduk; ve çürüdük...
zengin olsak; ne çare
para pul; engel olmaz ölüme
çýrýlçýplak gelmedik mi dünyaya
hemen zirveye koþtuk mu; kalkabildik mi ayaða...
ne olduk demeyelim
para, pulla, kaf daðýna çýkýpta
kibrimizi büyütmeyelim; kendimizi birþey sanýpda...
insan doðmak; dinli, dinsiz, her kula nasipte
insan kalabilmektir esas gaye...
ömür dediðin dalda kuruyan yaprak
sararýp solacak bir gün; sonu olacak toprak
ölen bedenindir
ölmez; sonu yok ruhun...
mahþerde ölümsüzlük; ruhun yeni bedeni
imanýmýz; ve insan yanýmýz kadar
Cennet veya Cehennem; hepimizin gidecek son yeri...
25 MART 14:42 2016
M E L E K