Günüm karanlýk Gecem karanlýk Ruhum karanlýk.. Köprü durumuna gelmiþ güreþçi gibi tuþ olmak üzereyim. Ha oldum, ha olacaðým… Yokluðun, karabasan olmuþ çökmüþ üzerime. Afakanlar kuþatmýþ zifiri gecelerimi… Ah be iliklerine kadar yangýnýnla kavrulmuþ yüreðimin kývýlcýmý! Gel!... Gel ki, o mýzrak gibi yüreðimi delen bakýþýnla, gir yüreðimden içeri. O güneþi kýskandýran tatlý tebessümün ve o ipeksi dokunuþunla, dindir yürek acýmý... Papatyalarla bezensin eþsiz varlýðýný hisseden yüreðim. Sarý, beyaz, yeþil, mavi kelebekler uçuþsun özgürce ruhumun derinliklerinde. Gel!... Gel ey yürek yangýnýmýn yegâne sebebi gel! Sen gel ki, Ecel gelmesin…
(25.03.2016 / Tuzla) Birkan ONAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Birkan Onat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.