GÜL DÖŞEDİM DÖŞÜNE

Düþte gördüm gül döþedim döþüne,
Gülüyordun güle döndü gül yüzün…
Ermiþtin yâr düþlediðin düþüne,
Tadýyordun saf balýný dað düzün…

Ellerinden aþk akýyordu kanýma,
Can gelmiþti candan bizar canýma,
Gül kokulu bahar geldi yanýma,
Yerlerinde yeller esti kýþ güzün…

Dallar sardý yeþil yaprak tomurcuk,
Bayram etti içimdeki saf çocuk,
Saçtý cana mavi boncuk ak boncuk,
Yüzü güldü gülmez denen öksüzün…

Sevgi kanat uçuyorduk sevdaya,
Sular döktük yalnýzlýða vedaya,
Hayran hayran baktým nazlý edaya,
Gece mehtap güneþiydin gündüzün…

Cantekin der; düþün dönsün gerçeðe,
Can suyunu sevda versin çiçeðe,
Mutlu kalpler gülümsesin merceðe,
Ne dert olsun ne de bir tek pürüzün…

Sosyal Medyada Paylaşın: