ben bahar mevsimini severim en çok
papatyalar, orkideler, zambaklar gibi
her renkte çiçek, her renkte deniz, her renkte…
özlemini düþürüyorsun gönlüme
adanmýþ bir zaman gibi rüyalarýma giriyorsun
beraber çaðrýlýyoruz her defasýnda
bana seslendiklerinde, sen cevap veriyorsun
senin adýný söylediklerinde ben
sanki senin kulaðýna benim ismimi okumuþlar
sanki beraber büyümüþüz
ayný çocukluðun cennetinden süzülüp de inmiþiz yeryüzüne
senin uçurtman benim elimden göðe kaçmýþ
benim bilyelerim senin avuçlarýnda çamurlanmýþ
birlikte dönüp bakýyoruz eski sokaklarda unuttuðumuz özlemlere
birlikte utanýyoruz kýrdýðýmýz pencere camlarýndan
ben seni kenara çekiyorum
usulca kokluyorum saçlarýnýn buðusunu
çizdiðim resimlerin sýnýrlarýnda durduruyorsun beni
vaktin kýrmýzý ýþýklarýnda uslanýyorum
yokluðun zifirinden sýyrýlýyorum
birbirimizin sýnýrlarýnda buluyoruz gözaydýnlýðýmýzý
senin sýnýrlarýný ben ihlal ediyorum
benim sýnýrlarýmý sen
senin sýnýrlarýnda nöbet tutuyorum þimdi
körkütük aþýk
sarhoþluðunun verdiði o büyülü anlara kaydý düþlerim
dilsiz bir umarsýzlýkla yan yana olduðumuz bu akþam
ne kadar da inanýlmaz kýlýyorlar geceyi
yakýcý bir kýskançlýkla tüm aynalar tuz buz
sýzan ýþýðý alnýna dokundurabilirim,
þah damarý yakýnlýðýnda kalbine akabilirim
kapatmýþken kapýlarý, zindanlamýþken yaralý yüreðim,
nasýl koþarcasýna vardým sana
dört mevsim dertli geçti
beþinci mevsimim ol istedim
bir yýldýz yaðmuru gibi aktýn gönlüme
yarý yanýk ,yarý küflü kalýntýlardan oluþan
ümitlerimin göðüne varlýðýnla dolunay oldun
beraberce ne savaþlar yapmýþtýk tutkular içinde
ne kaygýlar, ne korkular içinde kývranýp durmuþtuk
ne çöküntüler yaþamýþtýk...
nereden bilecektim canýmý acýtacaklarýný
gözlerimin yaþý yanaðýna akýyor bak
umutlarýmý düþürdüm elimden
bak beraberce aðlýyoruz ...
redfer