BİZ BÖYLE DEĞİLDİK

Perdeler kapalý,
Sokak lambalarý sönmüþ.
Her yer zifiri karanlýk.
Sessizlik çökmüþ ,koca þehrin üstüne.
Bankýn üzerinde bir adam uyuyor
Ýki büklüm olmuþ.
Belli ki ,gidecek yeri yok.
Üzerinde eski bir palto,
Ayaklarý açýkta kalmýþ.
Bir gören olmuþtur onu ama,
Belki de, fark edilmemiþ.
Biz böyle deðildik.
Nasýl deðiþtik.
Korkar olduk dokunmaya.

Önceleri
Vakitli vakitsiz komþular çalardý kapýmýzý.
Hiç çekinmeden.
Gece bekçileri gezerdi sokaklarda.
Düdük seslerine uyanýrdýk.
Güvende hissederdik o zaman kendimizi.

Yine sessizlik çökmüþ
Herkes derin uykusunda.
Bazý evlerin penceresinden dýþarý ýþýk süzülüyor.
Bel ki bir bebek aðlýyor ,açlýktan.
Annesi avutmaya çalýþýyordur onu.
Belki hastasý vardýr,
Kim bilir.
O yüzden uyku tutmamýþtýr .
Ülke meseleleri takýlmýþtýr aklýna
Belki de bir kabustur vakitsiz uyandýran.

Kim bilir o evlerde, bizim göremediðimiz.
Ne hayatlar vardýr ,
Yarým kalan.
Yaþanýlmayan.
Ne acýlar vardýr ,kapalý kapýlar ardýnda
Hissedilip ,
Umursanmayan.

SELMA MERÝÇ





Sosyal Medyada Paylaşın: