Bir sinsi duman Bir önüne geçilemez öfke Bir karartýdýr yalnýzlýk Korkuyorum önce sesini unutacaðým sonra anýlarýmýzý yalnýz kalacaðým elbet belki yoracak yalnýzlýk beni belki kaybolacaðým sensiz sokaklarda haykýracaðým, baðýracaðým kimse duymayacak feryadýmý kimse görmeyecek çýrpýnýþlarýmý daðýtacaðým, daðýldýklarýmdan daha az ama öðreneceðim elbet yaþamayý atlatýrým deðil mi konuþsana biraz güneþle tanýþacak mý kalbimin karanlýðý adýný öðrenecek mi artýk yalnýzlýðým ben özlerim sevmemden daha çok ama sen özlettirme kendini...
Sosyal Medyada Paylaşın:
alper zeyrek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.