ÖLMEYE GELDÝK bugün yine seni çok özledim ahmedim... hava güneþli tenimi ýsýtýyor cayýr cayýr. kalbimi de hasretinin acýsý yakýyor. tüm benden alev alev yanýyor. bildim ki yanmayan piþmez, piþmeyen olmaz, olmayan selamete ermez, ermeyen rabbini bilmez, bilmeyen hakyolu bulmaz, bulmayan hikmeti anlamaz, anlamayan ölmeyi sevmez.... burasý dünya, olmaya deðil, ölmeye geldik....
Sosyal Medyada Paylaşın:
leyliyar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.