ÇOCUKLUĞUMUN EN GÜZEL OYUNU

O günde bu gündü aslýnda
Yine bir pazartesi...
Mevsimlerden ilkbahar.
Yýllara ne hacet.
Her gün dahada yaþlanýyorum aslýnda
Her gün dahada güzel gülüþlerim var birde.
Yeni yaþým bakalým baharý getirecek mi bana.
*****
( Çocukluðumda oynadýðým en güzel oyundu
Sokaklarda kaldýrým taþlarýnda oynadýðým
Hangi aðacýn arkasýna saklansam dediðim,
Bambaþka heyecandý o yakalanma korkusu
Gençliðimden kalan en güzel günlüktü o,
Bütün yapraklarda sana ithafen yazdýðým þiirler.
Henüz Onbeþimde ilk yürek atýþým gibiydi
Bambaþka bir heyecandý bir gönle düþme korkusu.
En kötü gerçek,en iyi yalandan iyiymiþ demek.
Bak iþte..! Ne sobelenmekten kurtulabildim
Nede sevilmekten...)
*****
Bu yollarýn sonu nereye çýkar bilinmez.
Seyyah olsamda bir menzilim olmaz.
Hangi yöne alýp götürür umutlar
Hangi güzergâhtayým bir soraným olmaz.
Ne garip deðil mi ? Ne garip.
Laf-ý güzaf iþte.
Bir gün gelir esamem bile okunmaz.
*****
Belleðimde kalan gördüklerimle
Gönlümde kalanlarla yürürüm bende.
Arz-ý endamýma gýpta etsinler o zaman.
Senaryosunu ben yazdým nasýlsa,yine ben karalarým
Benim mahlasým bu,yine ben imzalarým.
Taþ duvarlarý örerken yorulmuyorum bu kadar.
Þu kelimeleri dizdiðim kadar.
Þu gönül dilimle konuþtuðum kadar.
Þu yollarýn sonunu getirmek kadar.

Sinan ÞENOL / Çocukluðumun en güzel oyunu
21/ 03 / 2016
Sosyal Medyada Paylaşın: