Ýçimden çýkma
ne var bu sözde böyle kýpkýrmýzý kesilecek söylerken titriyor dudaklarýn.
Þükran hanýmýn balkondaki beyaz geceliðini izleyerek büyüdü benim çocuktan yüzsüzlüklerim...
Üzgünüm diyorsun
Ve sonra özledim seniyle bitirip duruyorsun cümleni
Cümle alem fýsýltýdýr kulaðýnýn dibinde
uyku tutmuyor zira
Ve kasýklarýmda kasýtlý bir aðrý süre geliyor bu ara
Benim bu gövdem sensiz yalnýz baþýna bir merhabadan ibaret.
Televizyonu açýp ibret alýyoruz
þükreden þu kalabaðýn kabalýðýna bak
Sizi þükredesiniz diye deðil yardým edesiniz diye yarattý diye baðýrýp içeri kaçýyorum...
Aklýma geliyor Çýnarcýk’da bir yaz
öðleden sonrasý
Böðürtlen topluyor Süreyya
çiçekli basmadan eteðini sýyýrýyor sürekli bir devri daim içinde rüzgar
Oturmuþ yolun öte yüzüne anlamsýz bir açlýðý bastýrýp duruyor bütün bir ilk gençliðim
Kopuyor çýðlýk
Koþuyor Süreyya
Ah böðürtlen batýrýyor elbet dikenini parmak uçlarýna
Parmak uçlarýndan öpüyorum bir genç kýzýn ilk defa...
Bunun sürekli bir lanete dönüþeceðini anladýðýmda iþ iþten geçmiþ
Su teveðe yürüyeli çok olmuþtu
eskilerin tabiriyle
Kamyon devrilmiþti bir kere Matmazel...
Geceyarýsý uyanýp su içip duruyorum
Sadece
çeþmeden su içerek intihar edebilirsin bu þehirde
Aðzýmdaki kuru kalabalýk kansýz bir devrim yapýyor
Kanayan kadýnlar kan alýr
Kanamayan beni zaten sevmez diye iç geçiriyorum
Bu þiiri kime yazýyorsun diye sofrayý kuruyor
Amelia
Süreyya için bir yaz þarkýsý desem yeridir aslýnda
Yoksa ne alakasý var ansýzýn aklýma geliþinin aþkla
Alabildiðini gelincik ömrüm
En az ölmüþünün iki defni var
En çok ölmüþünü trafik kazasýnda kaybettim bir ara
Þiirlerine karýþmam ama beni aldatýrsan seni öldürürüm diye ekmek kesiyor Amelia
Parmak uçlarýn diyorum
deðiyor ya ekmeðe
Daha bir kutsallaþýyor buðday
gülüyor çok güzel gülüyor
Bir kadýn buðday baþaðý kokmamalý Tanrým
Þaþýyor aklým
Oracýkta
Boynuna gömüp yüzümü ölebilirim usulca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.