ÇANAKKALE
ÇANAKKALE
Saldýrdýkça aç kurtlar, daraldý dünya
Ölümüne sevdayla, düþtü topraða
Þahadete gönüllü, saçýnda kýna
Mazlumlara ýþýksýn, sen Çanakkale
Namus bilmiþ vataný, çerkes, türk, kürt, laz
Vatan uðrunda ölmek, yarab bu ne haz
Sulanmýþ kanla toprak, tutulmasýn yas
Ýlahi vasiyetsin, sen Çanakkale
Bedenler yýðýn yýðýn, aþýlmaz bir dað
Utandý hüzünlendi, kaldýðýna sað
Bu nasýl sadakattýr, uhrevi bir bað
Gözlerimin nurusun, ey Çanakkale
Kemal paþam emretti, düþünme kefen
Rabbimin mabedinde, emanetsin sen
Al bayraðým gülümser, dalgalanýrken
Özgürlüðe destansýn, bil Çanakkale
Ders almamýþ garabet bilenmiþ gelir
Türke sýnýr çizilmez, demirler erir
Kükretmeyin aslaný, dünya dar gelir
Düðün dernek þenlik var, kalk Çanakkale
Davut Tunçbilek/Keskin
Sosyal Medyada Paylaşın:
davut tunçbilek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.