sen her aklýma geldikçe, aðlamak gelir içimden, gözyaþlarým sel olur ,akar ince ince.. kalbim öyle feryat eder ki, sessizce, tüm gözyaþlarým.. akar içime.. depremler olur, viran olmuþ gönlümde... sessiz çýðlýklar atarým, içimdeki yangýný kimse görmesin, duymasýn diye.. sen her aklýma geldikçe, bir tuhaf hüzün dolar gözlerime.. sen bir baþka kollarda, kendini avuturken, yalanlar ,isyanlar üzerine kurduðun evinde.. sevmeden, sevgiyi yaþamadan, öleceksin bence.. sen hiç kimseyi sevmeden , huzur nedir bilmeden.. göçüp gideceksin, benden, bizden bu fani dünyadan.. ben se, sen her aklýma geldiðinde, yaptýklarýný unutup, yangýndan kalan küllerinde hep seni yaþatacaðým yüreðimin en gizli köþesinde..
Gönül Beyan Emekli öðretmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
gonulbeyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.