Ýnsanýn bedeni aklý karýþýk topraða zaman iteklenmiþ korkuya öfke yarým asrýn gölgesine diþ geçiren hani onlar býraktýklarý izi yine kan
bu þehir obur nefsine geceyi karþýlar gündüzü ise acýmdan uðurlar týrnak ucuna biriken o kadar çok can sýcaðý beden var ki býraktýklarý izi yine kan
vahþet tek bir vahþet içine zulalanmýþ barut kokusu gerisine ekleyeceðim kara bir duman ve çýðlýk sema kendine döner; kaç saat sonarsý oda adý yine olan meçhule býraktýklarý izi yine kan
çocuklar bekleþir göz ucuna yakýn bir yere ve minik elleri soluk kýr çiçekleri verir ama almasýný beceremezken nasýl olur özgürlük vatanýmda býraktýklarý izi yine kan
can pazarý bu kaçýn kaçtan anladýðý da yok alýþmak neyin al burunda soluk ki her susuþun döner kimliksizliðe çaresizliðe alýp vermezlik asýl mesele demiþken onunda býraktýklarý izi yine kan
büyür çýð kadar can kýyým ört pas mantýðýnýn celladý insanlýk doðuþ ve ölüme býraktýklarý izi yine kan... ne diyem ben.... 20-03-2016 ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.