ÖLÜRCESİNE

Sensizliðin sondemindeyim bu akþam;
Hasretinle erittiðim benliðimde,
Kaçýncý depremdeyim bilinmez.
Aðlamakta, yanmakta kar etmiyor artýk;
Ne þiirlerim dost oluyor,
Ne de sýcak bir el þimdilerde.
Koca bir yanlýzlýk taþýyorum sol yanýmda...
Oysa hayat doluydum senle geçen günlerimde,
Þimdi bu karanlýk karmaþada bir bir yargýlýyorum yaþamýþlýðý,
Ýdam sehpasýna çýkan bir mahkum gibiyim;
Yaþamak neydi ?
Sadece nefes almak mý? Yoksa,
Bir umuda sarýlmak mý?
Çocukluðumdan hatýrlayabildiðim tek þey ,
Zaman zaman sýcak bir elin saçlarýmda dolaþmasýydý
Bir zamanlar beni anlayanlar vardý,
Ama herzaman bir yerim eksik kalmýþtý sanki...
Evet sevdiðim;
Ýlmeði boynuna geçirilmiþ mahkumun son dilekleri vardýr:
Dileðim benim dünyamý cennete çevirdiðin aný ,
Son birkez daha yaþatmandýr.
Sanki hiç almamýþcasýna,
Biz yok olmamýþçasýna..
Gözlerime bak sevdiðim;
Benimle ölürcesine!..

HAZAN YAPRAÐI
Sosyal Medyada Paylaşın: