ÇANAKKALE DE BİZİ BEKLER
Þafakta, gün aðarmakta
Þahitleri ulu çýnar, korulukta
Onlar bizi çaðýrmakta
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Þehitler.
Ter, kan, ölüm kokulu siperler
Ellerinde süngü takýlý tüfekler
Onlar, bizim için can verdiler.
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Þehitler.
Kurþun deðdi, kolunu aldý.
Gözleri doldu, içi aðladý. Dedi.
“Ne çare, can borcum kaldý”
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Þehitler.
On altýydý, yirmi altýydý yaþlarý,
Çocuk kokuluydu tenleri.
Bizim için býraktýlar bedenleri
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Þehitler.
Günde bir öðün yediler
Vataným, emanetim, cennetim dediler
Alay alay dizilip, ölüme gittiler
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Þehitler.
Vuruldu bedenleri, kurþun dolmuþtu.
Aktý kanlarý, toprak kýrmýzý, kan, dere olmuþtu
Hasret bitti, Yýldýz, Hilal’e kavuþtu
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Þehitler
Kelimeyi Þahadet düþmedi dillerden
Allah, Allah diyerek, fýrladýlar siperlerden
Her gece! Her gece nurlar iner yücelerden
Çanakkale’de bizi bekler
Ölümsüzler, Þehitler
Halil Kanargý--2005.03.18
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.