BEN YAŞARKEN ZATEN ÖLDÜM

Ay yýldýzlý gözlerinden
Yýllardýr ay toplarken

Kardelen çiçekli daðlarda
Sanki küsmüþler bana

Hazan mevsimi geldiði zaman
Huzur arar yaþlý bedenim

Artýk yalnýz kaldýðýmda
Þimdi hazan baðlarýdan
Esiyor tüm geçmiþim

çelik örgü semadan
Bir sevimlik mavi için
Binbir acý dert çekersin
Tek baþýna kaldýðýnda

Yüreðinde sevgi
Gözlerinde mavilikler asla solmasýn

Þimdi sen yoksun
Asla küsnedim sana

Ancaaaaaaak
Yüreðimde öldün
Ben yaþarken zaten öldüm
Sendin benim tek gülüm

Kamil KARAAÐAÇ--10-03-2016-144




Sosyal Medyada Paylaşın: