ZİZİMİN ZİNDANI
zindandan gül hareleri uzatýyor zizim
kimse öz yurdunda peygamber deðil ey zindanlar
þiraz þarabýyla mest
týlsýmlý gömleði ile zindan içimizde ah cem
ne zaman biter bu hasretlik
biz bu ölgün þehirlerde tanrýnýn boynu bükük kulu olmayý öðrenemedik
sürgün hükümler verilmiþ katlimize
gemiler kayýp söz zindana güleç
yaldýzlý yelkenler bekliyor sanýyorsunuz bizi
dönmez franca bahçelerine gidenler
þiraz þarabý ile biter bir gün hasretlik
günahlar çýkardým savaþ tanrýlarýna
kaçtým kuzu postuna oturmuþ kurtlardan
hesaplaþ haydi gül döþenmiþ zamanýn külden kanatlarýyla
kelleði koltuða alan yaþamlarda
biz gurbeti
aþkta aldatýlmýþ bakireler saydýk
ezik bir yakarýþ zindandýr insana
ilk selam
kelam
ve iyiliði
ozanlarýn diline türkü saydýk
yürü be beyazýt yürü git
kalmaz sana da bu devranýn saltanatý
öpüyorum zindanlardan zizimin zifiri karanlýðýný
mimoza çiçeklerinin çýðýrtan sarýlarýndan
sana yeni zindanlar gönderiyorum
gönül franca bahçelerinde zindanlara mihman
beni yenile yeniden zifir zindanlarda ey hayat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.