avaz avaz bir gece düþtü koynuma içim derinden titredi elleri her yanýmda en son duraðý kalbim takýlýp kaldý ucuna.
týk.. týk.. diye kapý çaldý burnumu uzattým pencereden gelen Gülten Teyze hemen dolaba kilitledim geceyi itirazlarý saf kan doru at tekmeledikçe tekmeliyor kapýlarý týk týk sesi saat kadraný koþturuyorum yelkovandan önce tuz diyor gözleri yuvalarýndan çýkmýþ kaya tuzu diyor sonra nefesi daralarak elimi kalbine koyuyorum atmýyor dudak kenarýndan acýnýn soluk rengi damlýyor pýt.. pýt.. pýt.. siliyorum kýzýllaþýyor arta kalan.
bir nefes mutfaktayým ne kadar ses getiren tabak tencere varsa saçýyorum ortalýða bir þeyler yapmak lazým artýk hep konuþ konuþ nereye kadar irkiliyorum kendi gürültümden kendim korkuyorum duvarlar üstüme üstüme geliyor bir hücre deliðinden gözlerimi kýsarak bakýyorum hayata kül rengi tenim ’özgürlük, intikam ’ diyorum aralýk bakan kapýya gülüyor yeminle gülüyor bana.
bir kaþýk bal alýp Gülten Tyzenin ayaðýnýn dibinde bitiyorum kök salasým var aslýnda orda ilk kez kirpikleri oynaþýyor þaþkýn tuz diyor bal diyorum alýp yüzüne sürüyor gülümsüyorum saçma sapan aþklara gülümser gibi ’kýzým’ diyor Gülten Teyze benim diyorum ama sen yaþýyorsun diyor evet diyorum yaþa diyor korkma it daðda ürür yiðit meydanda belli olur sonra gerisin geri gidiyor þafak sökmek üzere örtüsünü çekip alýyorum gece yine küsüyor. yan tarafta Gülten Teyzenin hýçkýrýðý odama vuruyor týk.. týk.. týk.. içim onun acýsýndan buz dilimin tüm gücüyle kýrýyorum yine ölmediðime hayýflanarak kendimce ki acýyla ölenlerden olamadým galiba gözlerimden düþen sýcak damlalar parkeye damlýyor pýt.. pýt.. pýt...
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.