Bizim Yörükler

Baharda baþlýyor göçün telaþý,
Çeker devesini, yeder Yörükler.
Ýnan ki helaldir, lokmasý, aþý,
Daðlarda sürüsün güder Yörükler.

Nafakasýn saðlamaktýr çabasý,
Harmanda bulunur elde yabasý,
Nerdeyse her mevsim yanar sobasý,
Koyaktan, koyaða gider Yörükler.

Doðayla yaþýyor, her an iç içe,
Mevsimi gelince baþlanýr göçe,
Baþka bir iþ yok ki onu da seçe ,
Ýnsanlýða hizmet eder, Yörükler.

Ancak onlar bilir, daðýn dilini,
Sýrtlarýna yaslamýþtýr belini,
Çalýþýr, oðulu, kýzý, gelini,
Koyunsuz, kuzusuz nider Yörükler.

Sýkýntýlar yaþanýyor yollarda,
Malýn gözü yeþerecek dallarda,
Bazen vicdan olmuyor hiç kullarda,
Kime çatar, kime ne der Yörükler.

Göçer durursunuz, hep yurttan yurda,
Gece nöbet tutar, çakala, kurda,
Olamazsýnýz ki, sabit bir yerde,
Eksilmiyor sizden keder Yörükler.

Toroslarda geçer, bütün hayatý,
Bilmedi þehiri, binayý, katý,
Olmadý ki asla vapuru, yatý,
Ne yapalým, böyle kader Yörükler.

Sorunca derdini anlattý tek tek,
Daðlarý verimli, topraðý bitek,
Kara çadýrýnýn ortada direk,
Hayatýmýz, iþte bu der Yörükler.

Dertli, sizi yazdý bakýn bir parça,
Gezseydim sizlerle, olsaydým serçe,
Belki bir köþede bulurdum sýrça,˟˟
Gezdiðiniz yerler beder Yörükler.˟˟˟

˟˟Sýrça: cam, cam bardak, þiþe, içi sýrlý çömlek demektir.
˟˟˟Beder: Hariç, dýþarý, taþra demektir.

ERDEMLÝ-16 Mart 2016 Çarþamba
Cafer AKSAY

Sosyal Medyada Paylaşın: