Kanun Hükmünde Karanâme

Sabaha çýkmayan umutlar beslerdim bir zamanlar,
Her aldýðým fesleðen kururdu haftayý çýkarmadan,
Merhaba derken uzanan elim havada kalýrdý kimi an,
Elimden geleni ardýma koymadan devam ettirirken yaþantýmý,
Bir damla suda boðulur, ilk lokmada týkanýrdým açlýktan,
Ýlk adýmda yorulur son adýma bitap düþerdim koþmaktan,
Hasret kala kala uzaklara,kuþlara bakardým yalnýzlýktan,
Uçurtma uçurmak istesem telllere takýlýr,
Çember çevirsem yan yatar,söz verenler çamura batar,
Bir yalana bin katar,adamý ilk ardýna döndüðünde satar,
. . .Ve geldik mi yolun sonuna yaðmur dindi,
Sefere çýkanlar kara trenden indi,
Harâmiler inlerine sindi,
Güneþ daha bir cömert,ay parlak,
Suratlar ak,insanlar rahat,
Huzur mevsimi geldi,Þenlendi bahar,
Ýþte belgesi evrensel beyannamenin,
Aslolan halkýný yaþat ki,
Yaþasýn kâinat.
Baþlat þimdi
Duyulsun Fizan’ dan
Serânat.
:
Yunus Beypýnat

Sosyal Medyada Paylaşın: