Bu kýþ da geçer elbet! Serceler üþümüþ bak, Donmak üzere. Çek soðuk havayý, içine çekerken, Kuþlara... Ne yapabilirim sizin için?
Her gece Yalnýzlýðýn koynunda... Aç pencereni aç... Dýþarýda soðuk var. Ayaza kesiyor umutlar, Yaðmur, kar’a dönüþüyor... Yaþ aldýkça sarýldýðýmýz, Anýlarla gün baþlýyor. Deme sakýn!
Gecelerin... El ayak çekildiðinde... Derin sessizliðinde, Bedenine yalnýzlýk, Dolandý hep. Yýllarýn ardýndan çýkageldi, Sevilmediði saatler, Tek baþýnalýðý kamçýlandý, Durmaksýzýn.
Ýhanet etti gece...aðlayýþlarý. Gündüz... gülüþlerine, Kaçýnca uykularý. Kapanmayan yaralarý, Kanadý...sessiz.. Kuþ dedi ki bir daha olmayacak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nursel çil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.