Nazlý bakan bir çift göz
Yüreðinin esiri .
Söz geçer mi sandýnýz ??
Aslýnda oda biliyordu gerçeði.
Baykuþlar öterken damlarda,
Buz kesiyordu elleri.
Esrik mýsralara nakþ oluyordu,
Yosun rengi gözleri.
Baharý beklerken
Ayazda kalýyor,
Üþüyordu hayalleri.
Yýllarýn yorgunluðu vardý,
Ýtaatsizdi bedeni.
Bir de çýðlýk çýðlýða susmalarý...
Kemiriyor, alt üst ediyor,
Usunun çarklarýnda öðütüyordu;
Bildiði tüm ezberleri
Her gün doðumu,
Aþkýný boyuyordu renk renk...
Gülücükler ,buseler konduruyor,
Kimselere veremiyordu ;
Yüreðinin geniþ haritasýnda
Sevgisinden tek bir parsel....
Onun adý Adý aþktý...
Onun adý Adý kara sevda...
Kaderine yazýlmýþ
En güzel bela..
Seda Karakaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.