İki AĞLAYAN YÜREK
Gecenin içinde
saðanak yaðmura aldýrmadan
ýssýz caddelerde yürüyordu adam,
Ayný yerlerden kimbilir kaçýncý geçiþiydi
efkar bulutlarý baþýnda
bir nefes çekti sigaradan...
kan çanaðýna dönmüþ gözleriyle
her seferinde
ayný pencerenin önünde duruyordu,
tüm umutlarý haps olduðu göðüs kafesinde
bu gece azad olmayý düþlüyordu..!
Yine hüzün yaðmurlarý çökmüþtü üzerine
yaðmurun sesine karýþýrken aðýrlaþan adýmlarý
biraz cesaret diye mýrýldandý,
inlercesine
tekmelerken ýslak kaldýrýmlarý...
hep bildik gecelerden biriydi iþte
birazdan gün doðacak
ve o yola koyulacaktý yine
kimbilir bu kaçýncý gözyaþlarý yaðmura karýþan
kaçýncýydý bu öfke piþmanlýk ve isyan
Kadýnsa yüreðinin düðmelerini
çoktan iliklemiþti
affedermiydi hiç sebepsiz terkediþini
mahþere kadar senleyim deyipte gidiþini
iki aðlayan yürekti artýk onlar ......
Ve .. hayatýn içinde kayboldular.!
16.02.2015/BALIKESÝR
Canan Eren
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.