Katil bir Eylül’ün aþýðýyým ben, Çocuk! Zorlama kendini, Anlamazsýn… Yaðmurdan kaçmalýsýn evvela, Mesela; Ekim yarýsýnda vurulmalý düþlerin, Belki o zaman anlarsýn...
Tutuklanmalýsýn bir de, Bizzat özgürlüðünün kollarýnda, Yasaklar çiðnemelisin, Bir nefes hayata tutunarak…
Nerden bilirsin? Aþký silmiþ sandýðýn yüreðimin, Aþka nasýl esir düþtüðünü, Ýçimde olmadan, Ben olmadan üstelik, Göremezsin! Ve görme de...
Yalýndýr tüm cümlelerim, Her harfinde asýrlarca acý gizli, Ki ben iyi ifade ederim, Ýnanma, Külliyen yalan!
Tanýyamazsýn sen beni çocuk, Ayný dilin, Farklý lisanlarýný konuþuyoruz… Ne devrimci, Ne faþisttir sevmelerim, Devrik bir yanýlgý sadece, Bütün sevdiklerim...
Ben Eylül kaçaðýyým çocuk, Ahir zamanýnda soluðum, Tüm üniformalýlardan korkarým, Ýþte; Bundan yorgunluðum...
Ne söylediklerimin hükmü var, Ne de gerçektir kimliðim… Yargýsýzým, Ayaklar altýnda sürünür tüm inançlarým, Ýhtilal olmuþ kanunlarýn çöküþüyüm, Bilemezsin...
Ey çocuk! Acýyý tanýdým sanýyorsun ya hani, Sen kýyýsýndan geçerken acý bildiðinin, Ben dalgalarýnda kulaç atýyordum… Ýþte bundan, Bundan erken olmuþluðum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Yasin PEKER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.