Sevdada mevsim sonbahar
Güneþ kurþuniye çalmýþ rengini
Umutlar gün batýmýnda
Her yapraðýnda hüzün var.
Kokusunu rüzgar çalmýþ
Tenini ayrýlýk soðuðu yakýyor.
Rengi gözyaþlarýyla akmýþ.
Gül aðlýyor.
Bülbülü þahin pençesinde,
Bir lokma edilmekte.
Gelememiþ gülüne,
Gül acý çekmekte.
Acýlar derya olmuþ çaðlamýþ,
Tutunduðu topraðý sellere veriyor.
Bülbülü yok þarkýlar suskun,
Ve gül beklemekten öyle yorgun.
Þimdi mevsiminde sonbahar,
Ayrýlýk acýsý esiyor.
Gül naçar,
Gül kimsesiz
Sevgisiz…
Her akþam üstü kanat seslerine takýlýr kulaðý.
Ve duyduðu tek ses çýðlýk yüklü rüzgarlar.
Birde zalim düþen akþamlar.
Figaný yeri göðü deler.
Ne gelir beklenen ne bir ses verir,
Ýçinde yangýnlar azar.
Yaðmur yüklüdür yüreði ama,
Söndüremez kendini içi yanar.
Ve her gün batýmý;
Bir gül aðlar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.