KÖYDE SESSİZ ÇIĞLIK
O mahzun haline bakmak istemem,
Yüz yýl yaþasam da öldü köy bana.
Daha hayalimi yýkmak istemem,
Hüsran ve yýkýmým oldu köy bana.
Nesini anlatsam bilmem nesini,
Duyamadým bülbüllerin sesini,
Yitirmiþ o eski cazibesini
Bir kabristan gibi geldi köy bana.
Ayranýn yerine kola içirip,
Goncalarý gurbet ele göçürüp,
Derinden derine bir iç geçirip,
Bir de acý acý güldü köy bana.
Bütün geçmiþimi önüme serdim,
Güzeli methettim, çirkini yerdim
Kendimi tamamen þiire verdim,
Tarifsiz bir duygu saldý köy bana.
Yanýk Ozan, ne þikâyet edersin,
Belki, cansýz bedeninle gidersin,
Sevinci, neþesi yoktu ki versin,
Hep derdi ve hüznü böldü köy bana.
Aðustos 2015 Sakarya
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.