Çocuk Gülüşlü Yaram Kanıyor İşte

Sis çöker þehrin dar sokaklarýna
yorgun zemheri düþer cemrelerle yeryüzüne
vakitsiz doðar güneþ
uyandýrýr uyuyan göðsün alacasýný
namert duygular kin kusar
soldurur tüm gamzeli gülüþleri
neresinden bakarsan bak
ihanet kokar her yanýmýz ahraz yarýnlara

susma aný periþaným
ilmek ilmek düðümlendi saniyeler boðazýma
bilirim
baharda ilk erik aðaçlarý erguvanlarla çiçek açar
eylül bakan gözler
nisan kokan nefesler
kararýrken gün zamansýz esen kahpe yelle
döker çiçeklerini topraðýn soðuk tenine

yeþeren aðaçlar kökünden sökülür mü deme
sökülür iþte
tanýdýk yüzler
tanýdýk simalar
týrnaklarla nakýþ nakýþ iþlenir siyah beyaz
ayaz tuvale
yokluðu anlatýr bakýlan resimler
yokluðu anlatýr yanaklardan süzülen yaþlar
inan ki bir daha dönmeyecekler bizleri terk edip gidenler

çocuk gülüþlü yaralarým kanýyor iþte
güneþ doðarken kar yaðýyor umutlarýma
hoyrat rüzgâr esiyor kendi baþýna
susma
gecenin en karanlýk en tenha yerinde
akrep akýtýyor zehrini sevinçlere alýþkýn yüreðime
baþý boþ bendini arayan yorgun su gibiyim
nereye dökülürüm bu saten sonra
göçebe ovalarýn yetim þarkýlarýn esiri olmuþum
teli kopuk gitarýn týnýsý oyalýyor belki biraz yaþama
hani kýrkikindi yaðmurlarý bereket getirecekti
hani eylül
dökülen yapraklarý avuçlarýmýzda birleþtirecekti
olmadý
günahsýz dakikalarýmýzýn düþ tarlalarýnda
uçan kelebekler yarýnlarýmýza günlükmüþ
olmadý olamadý bir tanem
karanlýk çökerken sokaklara bak sessizce terk ettiler yine
susma

Sosyal Medyada Paylaşın: