Son papatya

Son papatya koparýldýðýnda býraktým seni sevmeyi,
Bir çocuðun ellerinde bembeyaz yapraklarýn tükenmesi,
Aþk gibi.
Bu tam anlamýyla papatyaya hayranlýk meselesi,
Gözlerin gibi.
Ellerim tutsak, gözlerini izleyen gözlerimi kýskanýyor ellerim.
Uzaklarý yakýn eder ya bazý sevdalar,
Ellerime yakýný, uzak etmiþti bizimkisi.
Bu yüzdendi gözlerime duyulan o muntazam hayranlýk,
Onunda bir bedeli vardý.
Her gece aðlardý gözlerim,
Ellerim boþ durur mu?
Hemen alýp gelirdi iki parça kaðýt,
Akarken göz yaþlarým, satýr satýr yazardý ellerim.
Gözlerin demiþken,
Unutuyorum bu satýra gelince her þeyi,
Bir anda düþüyor kalem, hayranlýktan olsa gerek.
Fark ettim de ne çok hayranlýk duymuþum sana.
Yalan,
Ýþin aslý, ben koparmýþtým o son papatyayý,
Utandým söyleyemedim, bendim o çocuk,
Ben hala çocuk,
Sen hala sevda,
Gözlerim hala hayran,
Ellerim hala yazýyor.
Aþk gibi,
Gözlerin gibi.

15.03.2016
Yasin ÇAVDAR

Sosyal Medyada Paylaşın: