Haykırışlar Arşa Yükseldi..
Usul usul girdi Yurduma,
Þeytanýn tohumlarý..
Sardý ruhlarý, aldý vicdanlarý..
Körelti insanyanlarýný,
Serpti de, Serpti durmadan
Önüne çýkan bütün bedenlere..
Kini, Nefreti ve gaddarlýðý..
Ekti de geçti yurdumun baðrýna
Alçaklýðý...
Bir akþam, ansýzýn aldý götürdü,
Bir sürü masumu..
Çoluk, çocuk demeden,
Yaktý, yýktý yýktý da geçti
Ankara’ min baðrýný...
Bir millet ses verdi,
Haykýrýþlar Arþa yükseldi..
Aðladý gökyüzü,
Rahmetini gönderdi Mevlam..
Ýçmizden bir ses dedi ki !
Korkma !
Zalimi alt edecek imanýn var..
Þehitlerin torunusun sen,
Ezeli ve ebedi Allah kulusun sen..
Sabýr ile bekle,
Dertlenme !
Umudunu yitirme..
Gelecek o günler yakýndýr,
Yine açacak çiçekler,
Yeþerecek fidanlar,
Sevgi tohumlarý ekilecek yine,
Þeyhtanýn esir aldýðý kalplere bile..
Hatýrlayacak insanoðlu,
Vicdaný..
Ne Nemrutlar,
Ne Firavunlar gördü bu Dünya..
Ne zalimler kaldý,
Ne de zalimlerin yaptýklarý yanýna kâr..
Gönül Çeþli
14.03.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.