Uzak Dİyarlarda

Soluk yeþil yapraklarýn olduðu bir ormanda, küçük bir kulübemiz olsa ne dersin?
Hafif sisli, yaþ yosunlarýn arasýnda.
Yada kulübemiz küçük olmasýn büyükcesine ferah olsun, ama kulübe olsun ha.
Daðýn eteklerindeki gölgenin ardýnda, çam þýngýrtýlarýnýn yanýnda.
Ýçimize çektiðimiz rutubetli orman havasýnda, çýplak ayaklarýmýzla basarýz yaþ yosunlara.
Güneþ damlarcasýna girer yuvamýza, kulübemizin ince camýndan süzülür odamýza.
Seninle beraber soðuk sulardan içeriz, dað çilekleri yeriz.
Ýstersen kayboluruz arada, ormanýn derinliklerinde yok oluruz zamanla.
Zamanda bilmez bizi!
Zamanla kaybettiririz izimizi!
Zamanla unutsalar ya ikimizi!
Sen istersen çýkarýz kel kayalýklara da.
Kurumuþ çam kabuklarýna da basarýz, unutulmuþ yarýnlara da!
Uzanalým çayýrlara ama fazla ýþýkta kalmayalým ha.
Gölgeler bizi bekler demiþtim ya sana, korkma biz karlýðýmýzýn ardýnda umutlar yeþertiriz anýnda.
Ama ormana gitmeden önce bildiðim bir bahçe var, sulu armutlarýný ceviz aðacýnýn altýnda yesek ya.
Her ýsýrýþýmýzda koparsak geçmiþten bir acýyý daha.
Çilek tarlasýný da unutma, yola çýkarken alýrýz yanýmýza bir kova.
Kýrmýzýsýna aldanýrýz bu hayata aldandýðýmýz kadar olmasada.
En sonunda bize de düþer zehirli bir elma.
Bir ýsýrýk sen alýrsýn bir ýsýrýk banada.
Sonra kapatýrýz gözlerimizi þafakta.
En karanlýk anda koþarýz aydýnlýða…

Sosyal Medyada Paylaşın: