MEVSİM BAHARI VURDU

MEVSÝM BAHARI VURDU

Yeniden ýsýnýyor topraðýn soðuk yüzü,
Takvim döndü cemreye, mevsim baharý vurdu;
Asýrlardýr bitmeyen yeniden doðuþ bugün,
Yüzü ýsýndý günün, iklim baharý vurdu.

Zirvelerin koynunda uyandý bir kardelen,
Bu ýssýz yamaçlarda yoktu gönlünü çelen,
Boynu bükük bekledi ne giden var ne gelen,
Uzandý topraklara, takvim baharý vurdu.

Bulutlarýn gözyaþý umut oldu topraða,
Can verdi tohumlara, fidandaki yapraða,
Sümbül daða gülerken leylak renk verdi baða,
Çiçek çiçek erik, nar, badem baharý vurdu.

Giyindi gelinliði göz göz açan aðaçlar,
Yeþildi yanaklarý, lüle lüleydi saçlar,
Bu düðün baþka düðün pýrlanta mýydý taçlar?
Yaðmur konfetisinde her dem baharý vurdu.

Uyandý uykusundan üç mevsimin mahmuru,
Çið düþtü þafaklara, rûha rahmet yaðmuru,
Islanan yüreklerin bestesinde mâhuru,
Duymasýný bilene, âlem baharý vurdu.

Gözleri sevdâsýna bakýp bakýp dolanlar,
Özlediði dünlere hasret kalýp solanlar,
Kavuþtu sevdiðine gönlü kýþta olanlar,
Mevsim dönencesinde adem baharý vurdu.

Sosyal Medyada Paylaşın: