sukuta küs ayaklarým düþerken caddelerine labirent bir karmaþanýn içinde kaybolur giderim sessizce
oysa ki.... hep derdin ki sýrtýmýzý döndüðümüz yerde baþlýyordu gurbet yalan mýydý her þey
þimdi ben gecenin buðulu camlarýnda dinlendiði yerdeyim kumdan duvarlarýn yine yýkýlýyor üstüme ki ben unutulmuþ bir masalým ninelerin dilinde belki de yarým kalmýþ bir sevdayým o nasýrlý ellerinde
gözlerimin namlusuna sürdüðüm bu yalnýzlýðýmla parmaðým tetiðe deðdi deðecek hislerimle ki sen... çoktan esir düþtün þehrimin esrik yaðmurlu ellerine ve sen sustukça ben de sustum kördüðümler kendini düðümlerken gözlerimde ben bittim kendi içimde
ve þimdi kendi içimde yetemiyorum kendi kendime söküp atsam kendimi kendi köklerimden ve uyusam ayýn karanlýk sinesinde söyle sesime ses olan sesin deðer mi tenime
ve ben hangi yangýný kuþansam þimdi tenim yanar hangi yürek vazgeçer söyle sevgisinden ve hangi yürek sus sürülmüþ trabzanlarda nöbete durur söyle bu kadar kolay mý vazgeçmek her þeyden
ve aþk hasretinle dolduruyor þimdi sürecini ya tut ellerimden ya da çek git içimden
ya da haydi gel sesin yüzümün gül rengi olsun sevinçler sabahlarýmýza doðan ýlýman bir güneþ oysa ki biz sürgün deðiliz ayrýlýðýn ellerinde uzat ellerini tut bak ama avuçlarýmda ki seni sakýn incitme
ay/su gece yine uzun sürecek belli akþamýn geliþinden
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.