Gittiler! (Çanakkale Şehitlerine)

Geliyorlar!
bir bebeðin karnýný yararcasýna,
gökle eþ mavilikte olan
denizi yara yara,
Elizabeth’ler,
geliyor!

Siniyorlar!
Karanlýk Liman’nýn kuytularýnda
eceli-i nimbus bulutlarýný örtünerek
ölümün karanlýðýna
siniyorlar!

Uyanýyor!
bir bahar sabahý þehir,
top sesleriyle uyanýyor
deniz ateþ püskürüyor
adeta
yakýp yýkýyor dört bir yaný
alev alev
yanan,
gelinler, kýzlar, kundaktaki yavrular,
elinde bastonu 90’lýk dedeler...!
Çanakkele yanýyor dostlar yanýyor.

Kýzýl alevler kaplýyor gök yüzünü,
tadýný bile çýkaramadan, daha tadamadan hüzünü
küller yaðýyor baþýmýza

düþmüþ Mehmetim yere
sere serpe yatar!
Yatarken ruhu göklerde,
eli tetikte siper bekler.

Ezineli Yahya Çavuþ
Çavuþum!
ben sana kurban olmuþum
63 erinle, 2000 orduya
meydan okumuþsun,
imnanýnla yarattýðýn 63 bin ordu olmuþ!
Düþmaný korkutmuþsun.

’’Düþtüler yollara...
Kopup geldiler
dört bir yandan;
Irak’tan, Bosna’dan, Libya’dan,Acem’den,
Türkistan’dan’’
kanlar kattýlar kuatsal kanýmýza,
kutsallýklarýndan.

Conkbayýrý!
Conkbayýrý!
Sen deðiþtirdin bu seyiri.
Yeniden Uyandýrdýn
Mustafa Kemal’in erini.

Þehit oldular,
bu toprak uðuna,
bu vatan uðruna,
hem de gülerek,
eðlenerek,
sevdiklerine
güller göndererek.

Çanakkale,
Ey! Çanakkale.
Kýrmýzý güller yatar; o sahillerde

Gittiler!
Arkalarýna bile bakmadan
gittiler.
Okulda yapýlan bir yoklamda
öðrencinin arkadaþlarýna,
’’Bu vatan için gittiler’’ dediði gibi
’’ Çanakkale geçilmez! ’ Diyerek
çekip gittiler.

Giderken güller diktiler yurduma
kan gülleri
düþmaný yurdumdan savan gülleri.

Yer Kýzýl,
Gök kýzýl rengini almýþtý yerden,
Þehitler kendi dikiyordu kefenini
kendi kabrinden.
Her Kabirden bir seda çýkýyordu
Allhu Ekber, Allhu Ekber!

27.02.2007
Sosyal Medyada Paylaşın: