Ah Vah Diyarbekirim

Seni de vurdular Diyarbekir’im;
Asýrlar sonra can damarýndan…
Ýfsat olmuþ, gafil düþüncelerle;
Yaktýlar, yýktýlar mabetlerini…
Ah Diyarbekir’im; vah malamýn.

Fetihle yoðrulmuþ topraklarýnda,
Manevi haz alýnýrdý sokaklarýnda,
Düþman giremedi muhkem kal’anda,
Asýrlar sonra kutlu ulu mekânda,
Ezan okunmadý vah Diyarbekir…

Ah Diyarbekir’im caným yanýyor,
Kardaþ, kardaþa kurþun atýyor,
Körpecik canlar yerde yatýyor,
Analarýn gözyaþý kanlý akýyor,
Ah Diyarbekir’im vah mala mýn…

Yeter aklýselim barýþa koþsun,
Can yakan silahlar koþulsuz sussun,
Medeniyet deðeri sözler konuþsun,
Amed’in küçelerinde mutluluk olsun,
Diyarbekirimin aðýtlarý son bulsun…

Sosyal Medyada Paylaşın: