ஐ
güneþ küskündü geceye
soðuk ve amansýzdým çaresizdim hayallerimde
acýkýyorum zaman zaman aþkla, susuyorum
kederli gözlerimin buzlu musluðundan içiyorum
kör bir sabah kahvesi, tadýnda bir acýlýk var
ay isyanda, uzaklýðýna veriyor meseleyi
utanan güzellikler var, uyuyor suskunluðumda
yorgun düþlerimin imkansýz yollarý
uzanýyor mevsimlerin soðuk çýplak sokaklarýna
aþinayým bu sýralar dualarýma, yalnýzým
gökyüzü öfkeli, yaðdýrýyor hüzün tanelerini
gün karþýlýyor o sessiz beyhude karanlýðý
araftaydým belki bertaraf edilen gönüllerde
mutluluk bomboþtu, kýrýktý dolduramadýðým kadehler
geçiyordu saatler uçuk kaçýk merasim meydanýndan
kaybolan bakýþlarýmýn yas dolu meþguliyeti var
el uzatýyorum umutsuzluða, güneþe dokunuyorum
biraz seni, biraz da kendimi arýyorum.
ஐ
ay dolunaydý önceleri, bir bütündü
binbir geceydi masallar boþ duvarlarýmda
ucu kýrýk bir kalemle dokunuyorum sayfalarýma
çevirdikçe, yýkýlan þehirler görüyorum
aðrýtýyor þimdi yaslandýðým sütunlarýn eðriliði
korkutuyor düþtüðüm bu soðuk denizlerin derinliði
peþimden hiç ayrýlmayan ayrýlýðýn son deminin
kurtulup gölgesinden ateþe yaklaþýyorum
dudaklarýný okuduðum o karþý caddedeyim þimdi
uyanamadýðým her gece ölümü yokluyorum.
ஐ
hissedemiyorum bazen kendimi, ýþýksýzdým
parmak uçlarýmda hep derin bir sessizlik var
uzak ve ayrý bir dünyada küskündüm güneþe
korkuyordum belkide senden önce unutulmaktan
savaþ meydanlarýnda bedenimi aramaktan
yoruldum be kalbim, usandým artýk
ruhumu binlerce kez göklere býrakmaktan.
ஐ
KÜSKÜNDÜM GÜNEÞE – Mawish Þiirleri – Mert Zafer Cansever