Istanbul

Yaz’ýn dört bir yanýný öper...okþar dalgalar...
Kýþ’ýn teldir, duvaktýr saçlarýna yaðanlar...
Güz’ün ise camlarda, çýt! - çýt! eder damlalar...
Bahar’ýnda aþk vardýr...ne tatlýdýr o an’lar...


Her mevsimin bir güzel, her mevsimin bir neþ’e...
Sahiline koþanlar, doyamazlar güneþ’e...
Ýnan ki rastlanýlmaz sana benzer bir eþ’e...
Aldanýr! baþka yerde gönlü mes’ut sananlar...


O manzaran hârika, hele o cennet boðaz! ..
Deðil sana Acem’i, âlemi denk tutsak az...
Sînende doðanlara, sînende ölmek niyaz...
Bak nasýl kavrulurlar, aþkýn ile yananlar.


Kimler ki ayrý senden, hasretinle gam’dalar...
Ne sýðarsýn târife, ne seni ârif anlar...
Bu þehri yalnýz böyle, gündüz güzel sananlar...
Bekleyin gece olsun, hele yansýn lâmbalar.

12.09.1964/17.30
Sosyal Medyada Paylaşın: