Ýcatlar nasýl olmuþtu, bir çoðunu unuttum, Öðlen ne yediðimi de unuttum, Bugün, aynayý bulmuþcasýna heyecanlýyým, Ve o ayna, sanki dünyada bir tek bende var… Alfabeyi sökmüþ de, okuma yazmaya yeni geçmiþ, Kýrmýzý kurdelalý çocuklar kadar mesudum…
Mini mini þeylerle mutlu olmasýný bilirim, Tebessüm gibi… Azý karar, çoðu zarar, Çok garip, Duyan bilen yok... Haþa! sümme haþa! Þahitsin Allah’ým, Beni anlayacak kimsem yok...
Þöyle bir baktým da geriye, Romalýlardan kalma sütun baþý falan olmalýyým, Bu gizli hazineye yalnýzca ben sahibim… Ya da taze bir gelin gibi iki canlýyým, Kim bilir belki de tez canlýyým…
Nasýl anlatýlýr ki, daha baþka türlü sevinç? Bakýp bakýp seviniyorum resimlerime, Orada künyem de yazýlý… Ýþte, þimdi içime bir hüzün çöktü, Hiç aklýma gelmezdi, Mezar taþý okur gibi, Kendime hatim indireceðim…
Aradan bir hayli zaman geçmiþ olmalý, Amma da deðiþmiþim, Yoksa zaman tünelinden mi geçmiþim? Orada emeklerim, hayatým vardý, Týrnaklarýmýn kaný daha kurumadý, Orada tuzaklar da vardý, Ama hiç birisi, içimi þimdiki gibi yakmadý, Ve hiç birisi bu kadar organize, Bu kadar kahpece olmadý...
Orada en çok gülüþlerim vardý, Gözlerim sevinçten parlardý, Orada unutulmaz anýlarým kaldý, Hiç aklýma gelmezdi, Bir sevgiliye aþkla, sevgiyle bakar gibi, Eski resimlerime bakacaðým… Ve bir katre tebessüme hasret gideceðim…
Gülüþlerimi çaldýlar, O masumane, kimseye zarar vermeyen gülüþlerimi... Çalýnan mal hayýr getirmez kimseye, Aslýnda kaybeden onlar... O gülüþlerim bana mahsustur, Taklidi dahi yapýlamaz, Ayýplý bir kumaþ gibi, Üstlerinde sýrýtýyor, Görmüyorlar... Onlarýn gözleri de gülmüyor, Bilmiyorlar...
Her þey aslýna rücu eder, Ýyi cins köpekler, sahiplerine er geç dönerler, Emanetimi o arsýzlardan geri alacaðým, Hele az daha sabýr...
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 12/03/2016, Isparta, 01.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.