MEVSİMSİZ HAYATIN TARİHİ

Maviye çalan gözlerini omuzladým/içinde bir damla
SUYUM BEN.
Ne kadar ölüme ilerlesede yaþým
O kadar çocukluðuma yakýným.
<<ve çocukça sevgilerin mezarý yok>>
Ýçimde bir çýnarýn türküsünü tutuklasam da
Dost yüzlü
Sevgiler ki gündemde pervasýz ve yüce
Sýradaðlar devirir.
Sellerin ortasýndan süzüp düz ovaya indirir.
Canýmýn gizlisinde bir can
Dudaklarýmýn týlsýmýnda oturur erguvanlarýyla
Açar eflatun, mor, beyaz ,
Yediveren gülleri unutturur.

HAVAYIM BEN.
<<Bütün zamanlarý birleþtiren ölümsüz bir solukla
yaþatan yürekle.>>

ATEÞÝM BEN,yanýp yýkýlmýþ gecelerden sonra
ellerimde kaldý dev kibritler
kan mýdýr ? kýzýlcýk mý ?
zincirler örülürken gözyaþlarýna daðlarda
sönümsüz tüm þehirler bana aðlýyor.

TOPRAÐIM BEN,sadýk dost
Dile gelir sessizliðim, soyarken tohumu kabuðundan
Bir kelebek kanadýnda havalanýp
Yorgun fidelerin çiçeðe durmuþunda her zaman
Sonsuz yazdan sonra hasattayým
ve bir gün,çöllerine katýlmaktan korkarým.
Özgürlüðümde,doðmamýþ her çocuðun payý var.

MEVSÝMSÝZ HAYATIN TARÝHÝNE YAZILIRKEN ADIM...




26/Mart/2008 Dilruba Nuray ERENLER
Sosyal Medyada Paylaşın: