Kuru bir yaprak gibi
savrulan kýrýlan dökülen insanoðlu
ne kadar düþler öldü
kirpiðinin gölgesinde
öyle derin yürekteki kesik
öyle derin bakýþýn uçurumun yamacýnda
öylesine gür büyüdü içinde öfke
nöbet tutuyor gözbebeðinin içinde
nasýl sitemli dökülen yapraklar
kimbilir sonbaharlara
aðaçlara dallara yaþam suyunu kesen
solgun her gün gün batýmýnda
bulutlanmýþ her hüzün dizelerinde dolaþýyor
yaðmurlu iklimler
uyan ey güneþin oðlu güneþin çocuðu uyan
ilkbahar çalýnmýþ dudaðýnýn
mevsimlerÝndeki hudutlarýndan
sende kanatlarýný çýrp kuþlar misali
ezmesin ezilmesin yüreðin
yoksul yoksun yorgunluðun düþmesin yollara yayan yapýldak
cama dayanan akþamý
aydýnlatsýn mavi bir þafak
alnýnýn haritasýnda çizili
gideceðin þehir varacaðýn sokak
avuçlarýnýn içinde dursun
umutlarýn düþlerin hayallerin sýmsýcak
nasýlsa; ne yapsan ne etsende
her çocuðun bir hikayesi var
acýlarýn küllerinden doðar yaþama sevinci
bilirim ki; her karanlýk geceden sonra
mutlaka þafak söker
aydýnlatýr bütün günleri bir deli mavi gün ýþýðý!
Nurten Ak Aygen
10.03.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.