Yâr ne diyeyim!

Þimdi
Kanatlarýný çýrparak
Aniden çýkýp gelmiþti

Çok
Heyecanlýydý
Göðsü yerinden oynuyordu

Hiç
Sabit durmuyordu,
Merak içinde bakýnýyordu

Halinde
O kadar masumdu ki
Himmeti, þefkati müjdeliyordu

Onun
Konduðu yer
Sadece kerpiçten yapýlmýþtý

Ne taþ
Ne donduran beton
Samimiyeti sunan karýþýktý

O
Çok yumuþaktý
Yalýndý, Anadolu’ydu

Bir
Zamanlar sinesin de
Aðýrlamadýðý kimse kalmamýþtý

Hastý
Olduðu gibiydi
Erdemliydi, vakardý, hoþtu

Er
Meydanýn da
Palazlanan nadide bir koçtu
Azmi
Zalime hasým,
Mazluma kalkan olmaktý

O
Sevdalara
El sallayan bir yanýktý

Ardý
Yüzü kýzarýr, utanýr
Edebinden baþýný öne eðerdi

Gönül
Verdiðini görünce
Dayanamaz çok heyecanlanýrdý

Telaþla
Yutkunurdu
Kaval üfleyerek efkârýný akýtýrdý
Ona
Sine-i feryadýný
Biriken ahu figanýný anlarlardý

Artýk
Ne yapsam
Neylesem, kime gitsem

Hicraným
Hasretle filizlendi
Hüzün fidemi nereye diksem

Benim
Kanadým yok ki
Dallara konayým yapraðý anlayým

Merakla
Mekânlarý koklayým
Kimlerden yârimi sorayým



Sosyal Medyada Paylaşın: