SEN AKLIMA GELİNCE
Gözlerimden süzülen yaþlarý tutamadým
Çýrpýndým feryat ettim sen aklýma gelince
Böyle sevdamý olur baþýmdan atamadým
Maziye dalýp gittim sen aklýma gelince
Biliyorum kavuþmak hayalden öte deðil
Bilsem sonumuz hüzün inan vermezdim meyil
Aþk nedir sevda nedir nereden bilsin cahil
Artýk tükendim bittim sen aklýma gelince
Keþke imkân olsaydý yeniden kavuþmaya
Deseler ki daðý yar baþlardým çalýþmaya
Bir kývýlcým yeterdi yanmaya tutuþmaya
Bedeni nara kattým sen aklýma gelince
Olmuyor sensiz sabah zindan oldu geceler
Dilim seni sayýklar hep ismini heceler
Ýnan tutmaz yerini kraliçe eceler
Topuna çizik attým sen aklýma gelince
Mizani unutmadý anar her an adýný
Sen vurdun bu sineme sönmez aþkýn odunu
Sensiz hayat anlamsýz ey ömrümün kadýný
Feleðe kafa tuttum sen aklýma gelince
Ozan Mizani (Taner Karataþ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan Mizani Taner Karataş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.