Birer birer süzüldün gözlerimden Topraða doðru içimden Kar oldun zifiri karanlýk Buz gibi dondurdun gecelerimi Döktün bütün yapraklarýmý Ýçimden aldýn duyðularýmý Umutlarýmý söndürdü mum gibi Kestim kuruyan dallarýmý Doðrayýp yaktým bir bir Küllerini savurdum ellerimle Rüzgâr güneþe ve aya
Sonra cemre çýkageldi Boyadý doðayý yeþile ala Kuþlar neþeyle söylüyor þarkýlarýný Yeþertiverdi bütün umutlar Aktý derelerden þýrýl þýrýl sularý
Gürbüz’üm bir ölüme çâre yok Ýçimde ne öldüyse verdim topraða Her gün üzülerek karýþtýrýyorum topraðýný Günü gelince hiç bir þey engel olamaz Doðanýn gücüne kadere karþý Çiðdeme, güle aþka kadere karþý Çýkýp gelir günü gelince
H.Gürbüz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hacı gürbüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.