Gece den Afrina'ya...

Her yer gibi buralarda yetmedi sen olmayýnca,
Ne sularýn sesini alabildim ne çayýn tadýný,
Boynumdaki ipten kurtulan silginin kokusuyla,
Kaybettiðim misketlere sundum aklýmý.
Çabuk büyümüþ çocuðum mevsimsiz doðmuþ,
Alýç aðacýnda atleti yýrtýlmýþ biriyim,
Yüksek mezar taþlarýnda birdir bir oynamanýn,
Bedelini ödüyor kimsesizliðim..
Yoksulum , her terazinin kefesinde hafif,
Nasibim yüksek dallara takýlý uçurtmalarda.
Aleyhime sonuçlandý yapýlan keþif.
Peþin ortaðým iþlenecek bütün suçlara..
Oysa sen hep yeþilsin , hemde her mevsim,
Hep , biri var umduðun gelecek diye.
Kimse onun gibi dokunamaz diyorsun,
Kimse öyle bakamaz gözlerime..
Oysa ben,
Yoksunum üþüyememekten biliyorsun,
O yüzden mesafeler koyuyor araya,
O yüzden erteliyorsun.
Kara, kaba bir yüküm düþlerinin sýrtýnda,
Ah..Afrina...
Nasýldýr bakýþlarýný yerden toplayan insan,
Nasýl diþlerini geçirir dudaklarýna,
Bilmiyorsun..!

Cevdet Çankaya
Sosyal Medyada Paylaşın: