Keramet!
Kaðný gölgesinde yatýyor bir it,
Kerameti kendisinde sanýyor.
Azraile dahi vermiyor geçit,
Kendisi söylüyor, kendi kanýyor.
Önüne gelene atýyor yalan,
Kendi dünyasýný ediyor talan,
Çok güçlü, yýkýlmaz biriymiþ falan,
Aslýnda sadece O inanýyor.
Atýnca, mangalda kül býrakmýyor,
Irmak olmuþ, bir damla su akmýyor,
Herkes hayran fakat kimse bakmýyor,
Sanki cümle âlem O’nu anýyor.
Küçük daðlar benim eserim diyor,
Bizim gibi bir lokma ekmek yiyor,
Hayat her gün çok kötüye gidiyor,
Bilmiyor ki, sade kendi yanýyor.
Dertli, gördüðünü paylaþtý sizle,
Tel oldu dertleþti, elinde sazla,
Söylediðim sözü sanmayýn fazla,
Çevremizde böyle insan kaynýyor.
ERDEMLÝ-09 Mart 2016 Çarþamba
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.