kadýn, sadece yürümek istedi yol çok uzundu ardýnda bir ýþýk yürürdü bulutlara yürürken sularda da yürüdü kuþ kalbi çýrpýnýyordu yükselemiyordu toprak deðil su çekiyordu
ýþýksýz geceler gibi suda kýrýlan ýþýk gibi karanlýklar içinde bütün kýrgýnlýklarý su dolu denizaltýnda bir gemi bakmayýn batmaz o
umutsuz yaþamaz o bir gelincik kadar naif bir papatya kadar özgür ve cesur bir kardelen kadar
kadýn içinde yürür önce önce kendiyle hesaplaþýr önce kendini fetheder sonra bir erkek kalbini
kendini fethetmeden fethettiði bütün kalpleri kaybeder
önce "aþký" sonra "aþký" önce "anne"yi sonra "anne"yi önce "sevgili"yi sonra "sevgili"yi
kadýn bilir ve yürür içine içine derine derine
kadýn yürür ta aþkýn en zümrütüne ta aþkýn en firuzesine
//2016-03
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DEMİRKAPI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.