Ben ve Ýstanbul Nasýl dinmeyen bir özlemle Nasýl hüzünlü bir sabýrla Nasýl da bekliyorduk seni oysa Bilsen...
Kýzkulesi’nin gözüne toz kaçýyordu her gördüðümde Salacak’ta dalgalar dövüyordu kýyýlarý Yokluðun boðazýma dizilirken Oturup o köþe masaya her seferinde Yudumluyordum Karþýlýklý duran Ýki bardak demli çayý
Oysa nasýl da sevinçliydi Kadýköy Nasýl da sayýyordu dakikalarý Umuyordu en sonunda Gözlerinde olacaktý günbatýmlarý
Bilseydim çýkýp gelmeyeceðini Bilseydim hiç sevmeyeceðini beni Bilseydim sonu olmayacaðýný sevdamýn Her þeye raðmen yine de Gizlemezdim senden Yüreðimde yaþananlarý... Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice nayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.