IHLAMUR AĞACI

Koparýp getirdim yeþil vadiden
Bahçemin en serin kuytu yerine
Meþeli Daðýn’dan humuslu toprak
Kavaklý’dan kemre devþirdim
Kendi ellerimle gömdüm topraða
Serbeser köklerini saldým derine

Gülümsedin tenine deðince can suyu
Yönünü çevirdim daða, rüzgara
Gülümsedi gökyüzü ve güneþ
Yaðmur bulutlarý peydahlandý baþucunda
Anladým, tomurcuða duracaksýn yarýn
Çiçek açacaksýn bahara

Sonra, kuþlar dönecek uzak yerlerden
Þehrin uðultusuna karýþacak sesleri
Dallarýnda cývýl cývýl, renk renk
Çocuklar misket oynayacak gölgende
Kiremit çatýlý evlerin aralýðýndan
Duyacaksýn, uzaklardan gelen akisleri

Gam yüklü Temmuz akþamlarýnda
Ýçime þiirden bir kelime düþüverince
Genzime dolacak kokun usul usul
Veyahut günün yorgun ikindi saatlerinde
Balkonlarda yün ören kederli kadýnlar
Hülyalara dalacaklar seni görünce

Taþýndýðýmda baþka þehre baþka mahalleye
Bilirim, bir sýzý duyacaksýn sol böðründe
Firkat acýsý yaksa da yüreðimizi
Kokunu getirecek esrik rüzgarlar
Ve bir ýhlamur aðacý boy salacak göklere
Altýndað’ýn Altýnköyü’nde!....

(Ankara, 06.03.2016)*

Ali Rýza Atasoy

-------------------------------------
(*) Bahçeye diktiðim ýhlamur aðacý için.
ARA / Karapürçek, 06.03.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: