::*:: ULU ÇINARIN MASALI :*::*:::*:

*NE OLURSUNUZ? OKUYUN BENÝ!*
Bir meydanda, ulu bir çýnar aðacý vardý.
Belki beþ yüz, belki bindi yaþý.
Secde eder gibi yerlere eðilmiþti dallarý;
Sanki kucaklardý dibinde oturanlarý.
Bir gün, dibinde oyun oynarken
Dile gelip bana bir masal anlattý.
Dedi ki: Dostumdur benim çocuklar!
Beni en çok onlar sever; onlar anlar!
Ben de çocuktum, burada bir zamanlar.
Akýp gitti aradan nice uzun yýllar;
Büyüdüm! Oldum ulu bir çýnar!
Sert rüzgârlarla kucaklaþtým;
Padiþahlarla, haydutlarla karþýlaþtým!
Gün oldu, yýldýzlara ninniler söyledim;
Gün oldu, kurt ulumalarý dinledim!
Sincaplar dans etti dallarýmda...
Gün oldu, baykuþlar dert yandý bana...
Hep havayý temizledim,
Yaðmur çaðýrdým insanlara!
Derken, bir gün, bir adam geldi.
Vurdu baltayý baðrýma!
Aðladým! Ne olursun dedim!
Ne olursun? kýyma bana!
Bana acýmazsan, acý çocuklarýna!
Dinlemedi. Aldýrmadý yalvarmalarýma!
Vurdu! Vurdu! Vurdu bir daha!
Eyvah! O anda taþ oldu. Bak iþte orada.
O zamandýr sessizce aðlarým
Hem adama, hem yarama!
Ýþte... Sevgili çocuðum dedi,
Biz de canlýyýz; kýymayýn biz aðaçlara!
Sahip çýkýn yeþilliðe; sahip çýkýn doðaya!
Hiç unutmadým ulu çýnarýn masalýný.
O zamandan beri severim aðaçlarý;
O zamandan beri dinlerim ulu çýnarlarý...
Siz de dinleyin! Ne olur?
Yürek kulaðýyla dinleyin onlarý!
O zaman, siz de duyarsýnýz
Ulu çýnarlarýn fýsýltýlarýný!
O zaman, siz de anlarsýnýz
Ulu çýnarýn masalýný...

Mustafa YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın: