gitmelerin yok mu senin, ne kadar uzun hiç dönmeyen sanki güneþten gelensin nefes nefese bir ýþýk gibi hiç deðmeyen çok uzaklarda bir yýldýz gibisin göze hiç görünmeyen sen adý Meryem olansýn
sahi baþýmda bir zeytin tacý hep sana babil’in asma bahçesi, uzar gidersin Nil gibi ta Mezopotamya kenarýnda Fýrat’a soðuk geceler gibi beklenensin Nemrut’un sarayýnda hiç bekleme ýþýk içinde yok olaný sen adý Meryem olansýn
belki Belkýs belki de Leyla’ sýn belki de Kýz Kulesi’nde kalan en son Meryem adýný bilmem ama, bilirim ki sen hiç gelmeyecek olansýn içimdeki fýrtýnaya en son tutunan özleme o hiç gelmeyecek olaný sen adý Meryem olansýn
2016-2
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DEMİRKAPI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.