LAHEY'E KAR TANECİKLERİ DÜŞERKEN...

kar tanecikleri düþüyor Lahey’in ýssýz sokaklarýna
üþüyen bedenimi sarýyor sýcaklýðýn
kol geziyor nefesimde aðustos ateþin
’olsan da’ diyorum, dolaþsak sarmaþ dolaþ
bir ömürlük roman yazsa gözlerimiz
unutulmaz aþkýn hecelerini dizsek notamýza
doldursak gönlümüze bahar renklerini
ah! yüreðimize bir düþürsek sevdanýn en saf halini...



gökyüzü sakin, nazlý nazlý düþüyor kar tenecikleri
unutuyorum yýllanmýþ yorgunluðu
parmak uçlarýma dokunuyor saçlarýnýn teli
kristal gülüþlerine takýlýyor gözlerim
avuçlarýmda birikiyor duygularýmýn dizginsiz hali
ve öperken eriyor dudaklarýmda sen gibi
Uludað yamaçlarýnda soluklanýyor her aným
Eyüp tepesinden sarkýyor naðmelerin en güzeli...



vatan ve sen düþersin aklýma kar taneciklerinde
damla damla erir giderim yokluðuna ben
oniki nolu tranvay geçerken yanýmdan
boynum bükük, hýçkýrýklarým hazýr kýta bekleþir
ardýna bakmadan uzaklaþýr sesiz çýðlýklarým
kirbiklerimden düþürürüm ’ah’larýn sýzýsýný
yemyeþil alanlarý kaplarken beyaz örtü
seninle kartopu oynamayý, kaymayý ne çok isterdim!..


Zafer Direniþ
...

08 Mart 2016 Salý 01.00 Lahey

Sosyal Medyada Paylaşın: