KÜLLENMİŞ BİR AŞKIN HİKAYESİDİR BU

Hüzün doluyum bu gece..hüzün doluyum.
Ýçimdeki sükunet yýkýlmaz bir kale gibi duruyor amma ?
O kaleyi tatlý bir rüzgar bile yýkýp geçer aslýnda...

Hep onun hatýralarý var içtiðim her çayda, aþk ile dediðim her kadehimde..

Sýcaklýðýný hissederken ellerinde ellerim.?

Martý kanatlý kaþlarý,masum masum bakýþlarý ile yüreðime oturmuþtu ilk tanýþtýðýmýzda..

Bir an, ah diye çektiðimde içimi,
dolu dolu olur gözlerim o an..

Býrakma ellerimi ne olur yine ýsýt beni ellerinle..

Issýz sokaklarda dolaþýrken üþüyorum sensiz, bunu bil sevdam..

Uykularým kaçardý her gece seni beklerken gelecek diye..

Buzdan bir heykele dönerdim sayende,

Kaçamak uykularýmda rüyalarýmda görürke seni, kabuslar yaþardým bazý geceler..

konuþmasak da,sesini duymasam da,
Kalkýp bakardým o resimlerine sessiz sessiz aðlayarak..

Bak yine yoksun bu akþam,daðlar maralým yürekten yaralým..

Çevirdim sayfalarý tek tek,anýlarda kalan o eski resimler vardý albümde,
Hepside siyah beyaz,

Birde sevdamýza dair yazdýðým þiirler çýktý arasýndan biliyormusun..

O resimleri yýrttým attým..

Ýçimdeki o sükunet kalesini yýkan tatlý rüzgar esti içimde birden..

Savruldu hepsi birlikte..

Baka kaldým onlara bir an..

Toplayýp yaktým tek tek..

Külleri savruldu yerlere..

Küllenmiþ Aþk azýyordu..

Vahap Ünsal...5 mart 2016..


Sosyal Medyada Paylaşın: